Recenzja Nikona D40

Najtańsza lustrzanka cyfrowa firmy Nikon istnieje od końca 2006 roku. W tym czasie konkurencja rozwijała się szybko, ale D40 walczył o cenę, prawie o połowę.

Wiek podstawowego projektu ukazuje się w kilku obszarach. Brak mechanicznego usuwania kurzu z czujnika – standardowa oferta w tym miesiącu we wszystkich innych aparatach poza podobnie starym Fujifilm S5 Pro – to tylko jeden. Brakuje również podglądu na żywo, który producenci funkcji, tacy jak Sony, wykorzystują, aby zachęcić użytkowników cyfrowych urządzeń kompaktowych do przejścia na lustrzanki cyfrowe. Nie ma stabilizacji obrazu, ani w samym korpusie, ani w standardowym obiektywie kitowym 18–55 mm. Wreszcie oferuje to, co teraz wydaje się skromne 6,1 megapiksela.

Tak więc sytuacja nie wygląda zbyt dobrze dla D40, jeśli bierzesz pod uwagę tylko główne specyfikacje. Ale potraktuj jedną i spójrz na wyniki, jakie może zaoferować, a na horyzoncie zacznie pojawiać się trochę światła. Korpus jest lekki i kompaktowy - jest nawet węższy niż miniaturowy Olympus E-420 - ale gruby uchwyt oznacza, że ​​normalne dorosłe ręce nie będą miały wrażenia, że ​​trzymają biżuterię. Informacje o fotografowaniu na ekranie z 2,5-calowego wyświetlacza LCD należą do najłatwiejszych do przyswojenia, a menu są przejrzyste i uporządkowane dzięki opcjom gadżetów. Jest logiczny, łatwy w użyciu, a jeśli się do tego przyzwyczaisz, przejście na droższy korpus Nikona w przyszłości nie sprawi żadnych niespodzianek. Obiektyw mocuje się do standardowego mocowania Nikon F. Oznacza to, że jeśli kupisz więcej obiektywów, możesz później zmienić korpus i nadal będą działać.

Mając tylko sześć milionów pikseli, ci, którzy mają obsesję na punkcie specyfikacji, powinni wybrać jeden z Sony. Ale jakość obrazu wyjściowego D40 przeczy liczbie pikseli, a dzięki ponadprzeciętnemu zestawowemu obiektywowi 18-55 mm może on generować obrazy doskonałej jakości, o ile trzymasz się poziomów ISO 400 lub niższych - opcja podwyższonego ISO 3200 to więcej lub mniej bezużyteczne. Liczba pikseli stanie się problemem tylko w przypadku mocno przyciętych zdjęć – w takim przypadku wszystko wydrukowane w rozmiarze większym niż A4 może wykazywać swoje ograniczenia.

Wreszcie jest cena – porównuje tylko Sony A200. Opierając się wyłącznie na funkcjach, nie ma wątpliwości, że Sony wydmuchuje D40 do czysta z wody. Ale jeśli chodzi o fotografię dla tych, którzy w przyszłości mogą stać się poważniejsi, aparat D40 jest dobrym, niedrogim sposobem na zrobienie tego.