Detroit: Zostań człowiekiemznalazł się w centrum kontrowersji w zeszłym roku po tym, jak zwiastun gry został skrytykowany przez działaczy dziecięcych kampanii za trywializowanie przemocy domowej.
W zwiastunie jeden zDetroitTrzy grywalne postacie – android o imieniu Kara – zostają postawione w sytuacji, w której musi zdecydować, czy interweniować, gdy agresywny ojciec atakuje jego córkę. Podobnie jak w przypadku poprzednich tytułów francuskiego studia Quantic Dream, takich jakUlewaiPoza: Dwie Duszescena może się rozgrywać na wiele sposobów, w zależności od dokonanych wyborów i działań. Jeden z fragmentów klipu przedstawiał córkę leżącą nieprzytomną; inny pokazał, jak strzela do własnego ojca.
Konserwatywny poseł Damian Collins, przewodniczący Komisji Kultury, Mediów i Sportu, powiedział w tym czasie, że przemoc domowa jest całkowicie błędna w grze wideo. Pisanie w Obserwator Simon Parkin zakwestionował zamiast tego, czy zaszczepienie na scenie poczucia sprawczości gracza sugeruje, że jest to właściwy wybór rozwiązania problemu, co skutkuje głęboko niepokojącym błędnym przedstawieniem rzeczywistości przemocy domowej.
Na pokazie gry usiadłem zDetroitgłówny pisarz Adam Williams, aby zająć się tymi kwestiami. Wcześniej grałem około trzech godzin od otwarcia gry, w tym scenę w sercu kontrowersyjnego zwiastuna. Jako gra, która próbuje utkać relatywną wizję społeczeństwa bliskiej przyszłości z mnóstwem wyborów graczy,Detroitto ambitna praca. W moim czasie z grą byłem pod wrażeniem wielowarstwowego opowiadania historii, które opiera się na trzech grywalnych postaciach w pierwszym akcie. Ta scena, w której ojciec bije swoje dziecko, wyróżnia się jednak i zawiera wiele problemów, które opierają się na tym, co Quantic Dream chce osiągnąć.
co to jest przepustka dla gości z crunchyroll
Świat, który wydaje się prawdziwy
Kiedy zapytałem Williamsa, jak zareagował na obawy związane z przedstawianiem przemocy domowej w grze wideo, podkreślił, że scena ma miejsce na początku znacznie większego łuku narracyjnego Kary i córki Alice:
Chcieliśmy w tej historii [pokazać] ideę, że zwykła ucieczka z ciemnej sytuacji to tak naprawdę dopiero początek problemów Kary i Alice. Wiąże się to z szerszą kwestią dewiacji [termin w grze na określenie nieuczciwych androidów], polegającą na tym, że staje się dewiacja; wznoszenie się do wolnej woli, to dopiero początek twojej podróży, jeśli chodzi o to, kim będziesz.
Pomysł, że istniało łatwe rozwiązanie tej sceny, był prawdopodobnie niefortunnym efektem ubocznym faktu, że ludzie nie widzieli, co będzie dalej i o czym była reszta historii. Sprawiało wrażenie, że po ucieczce z domu problemy Alice i Kary się skończyły.
(Kara i Todd. Źródło: Quantic Dream/Sony)
Grając tylko w początkowy akt gry, nie byłem w stanie zobaczyć, jak historia Kary i Alice rozwinęła się do końca. W pierwszych rozdziałach gra podąża za Karą, gdy zostaje odebrana z warsztatu przez samotnego ojca o imieniu Todd. Wywieziona do ubogiej dzielnicy na przedmieściach Detroit, zostaje szybko wyszczekana, by posprzątać dom, nerwowo obserwowana przez Alice. Po zakończeniu zadań domowych można nawiązać kontakt z Alicją i stopniowo ujawniać się nadużywanie narkotyków przez ojca.
Te początkowe sceny mają wyraźnie kontrastować z tymi zDetroitdwóch innych bohaterów: Connor i Markus. Ten pierwszy to podrasowany policyjny android śledczy, który poluje na „dewiacyjne” maszyny (pomyśl o K Ryana Goslinga wBlade Runner 2049), podczas gdy ta ostatnia jest – podobnie jak Kara – androidem służącym, ale należącym do życzliwego, zamożnego, starszego malarza. Zamieniając się postaciami w każdym rozdziale, Quantic Dream chce pokazać swoją przyszłość science fiction ponad podziałami klasowymi, zarówno ludźmi, jak i androidami. Sytuacja Kary ma być odzwierciedleniem mroczniejszych skutków tej społeczno-ekonomicznej przepaści. Ujawnia się na przykład, że Todd stracił pracę z powodu automatyzacji.
Naszym zdaniem, jeśli unikasz ciemniejszych elementów życia, kończysz w świecie, który nie wydaje się prawdziwy.
Chcieliśmy świata dlaDetroitTo byłoby współbrzmiące ze światowymi graczami, których znają, powiedział Williams. Chcieliśmy świata, który wydawałby się prawdziwy, a naszym zdaniem, jeśli unikasz ciemniejszych elementów życia, kończysz ze światem, który nie wydaje się prawdziwy. Kończysz ze światem, który wydaje się być pomalowany powietrzem. Zasadą, jaką mieliśmy na to, było to, że zawsze musieliśmy podchodzić do tego wrażliwie i dojrzale, i żeby zawsze służyło historii.
Z tego, co grałem, atak Todda rzeczywiście służy historii. To ważny punkt zwrotny w relacji Kary i Alice i kulminacja ukrytej przemocy w scenach początkowych. Inną kwestią jest jednak to, czy jest ona obsługiwana w sposób najlepiej pasujący do interaktywnego medium.
Schematy blokowe
W mojej grze zaprzyjaźniłem się z Alice na tyle, że dała mi klucz do pudełka, w którym znajdowały się zdjęcia Kary, które narysowała z oderwaną ręką – najwyraźniej zaatakowaną przez Todda. Po tym, jak scena obiadowa stała się kwaśna, zignorowałam polecenie Todda, by nie ruszać się, gdy podążał za córką do jej pokoju. Tam znalazłem go uderzającego ją pasem, skutecznie go odepchnął i uciekł z Alice przez frontowe drzwi. Te sceny walki zostały przeprowadzone za pomocą serii szybkich wydarzeń (QTE), w których gracz musiał potrząsnąć kontrolerem, aby uniknąć ciosów Todda lub zmagać się z zamkami drzwi.
jak odtwarzać muzykę w discord przez mikrofon
Po zakończeniu sceny przedstawiono mi schemat blokowy, który pokazywał mój konkretny kurs poprzez wiele rozgałęzionych ścieżek. Dzieje się to na końcu każdej sceny wDetroit: Zostań człowiekiem, ujawniając, ile opcji jest w każdym momencie i zachęcając gracza do narysowania związków przyczynowych między swoimi działaniami. Poprzednie tytuły Quantic Dream zawierały schemat blokowy pod koniec gry, aleDetroitrobi to dla każdej części swojej historii.
(Schemat blokowy jednego z wczesnych rozdziałów Detroit. Źródło: Quantic Dream/Sony)
Pierwszą rzeczą, którą powiedziałbym o schematach blokowych, jest to, że za każdym razem, gdy ktoś projektuje interaktywną historię, i tak ma taki wykres, powiedział Williams. Ponieważ próbujesz zarządzać przypadkami i pomóc programistom zobaczyć, jak przejść z jednej sceny do drugiej.
Podczas gdy scena walki w moim przejściu była tonalnie niestosownym momentem drżenia kontrolera – tym bardziej niezgrabnym, gdy próbowałem wprowadzić poczucie fizycznej interakcji do sceny, w której ojciec zaledwie chwilę wcześniej bił swoją córkę – jest to schemat blokowy to jest prawdopodobnie bardziej problematyczne.
Schemat blokowy nie pokazuje wyników różnych decyzji, ale pokazuje, ile jest różnych decyzji w różnych punktach. Inne gry, które w dużej mierze opierają się na podejmowaniu decyzji, często tylko wskazują na alternatywne ścieżki lub opierają się na domniemanym założeniu, że istnieje wiele opcji. Quantic Dream z kolei w szczególnie przejrzysty sposób podchodzi do struktury swojej gry. Bez wątpienia ma to na celu pomóc graczom dostrzec powody zakończenia każdego rozdziału, ale w kontekście scen takich jak ta opisana, pozostawia to w ustach dziwny posmak; podkreślanieDetroit„gra-ness” poprzez zwrócenie uwagi na jej stałe ścieżki.
Ujmuje moment przemocy w rodzinie jako jasno określony system kontrolowanych zdarzeń
Istnieje tutaj napięcie między celem studia, jakim jest przedstawienie złożonej sceny przemocy w świecie rzeczywistym w interaktywnym medium – coś, do czego, jak sądzę, ma pełne prawo – a sposobem, w jakiDetroitpodkreśla sztuczność tej sceny, proponując podział po spektaklu. Jak mówi Williams, prawie wszystkie historie z gier mają jakąś formę systemu schematów blokowych, ale odciągając kurtynę, Quantic Dream zachęca do czytania opowieści jako logicznej maszyny. Chociaż niekoniecznie jest to prawidłowy wynik, nadal przedstawia moment przemocy domowej jako jasno określony system kontrolowanych zdarzeń. Jest w tym coś niewygodnego, coś zimnego.
Co więcej, schemat blokowy wysuwa na pierwszy plan agencję gracza, dając jej pierwszeństwo przed pobitą dziewczyną, która nie ma innej wolnej woli niż ta, którą choreografują wybory pisarzy i gracza. Gracz może powtarzać scenę w kółko, próbując odblokować różne wyniki, ale za każdym razem Alice zostanie zaatakowana przez swojego ojca.
jak umieścić muzykę w historiach na Instagramie
Perspektywa ubezwłasnowolnionych
Wszystko to jest niefortunne, biorąc pod uwagę, że gdzie indziej gra bardzo zwraca uwagę na to, w jaki sposób komunikuje poczucie bezsilności.
Powodem, dla którego chcieliśmy trzech androidów jako grywalnych postaci, jest to, że chcieliśmy pokazać to społeczeństwo od spodu, wyjaśnia Williams. Często w grach jesteś zapraszany do wcielenia się w rolę kogoś potężnego. Intencją projektową jest to, abyś stał się mistrzem swojego środowiska i wygrał. Chcieliśmy gry, która pokazałaby perspektywę bezsilności.
Zobacz powiązaną recenzję God of War: Prawdziwie epicki reżyser przygodowy V&A Tristram Hunt: To właściwy czas na wystawę o grach wideo Od Dark Souls do Manifold Garden: Jak gry opowiadają historie poprzez architekturę
Z kreatywnego punktu jest to interesujące i świeże, ale także, jeśli badasz te tematy segregacji i podzielonego społeczeństwa, dlaczego nie pokazać społeczeństwu od spodu, gdzie ten podział i nierównowaga są najbardziej uderzające?
Są sekcje wDetroitotwór, który doskonale radzi sobie z tym poczuciem bezsilności. Jako posłuszna maszyna, obszary, do których możesz przejść w pierwszych rozdziałach, są ściśle ukierunkowane, zręcznie wykorzystując własny lejek gry, aby wyrazić, jak ograniczone jest życie dla androidowej podklasy. Na przykład we wczesnej fazie gry, jako Markus, Twoim zadaniem jest zbieranie farby ze sklepu. Po lewej stronie w centrum Detroit jest wiele ulic do przejścia. Jeśli jednak spróbujesz oddalić się od celu, czerwona ściana zacznie migać, wyjaśniając, że nie jest to sposób, w jaki polecono ci iść. Później, gdy sytuacja staje się bardziej buntownicza, te wirtualne ściany zapadają się i powiedziano mi, że zakres możliwości eksploracji jest drastycznie otwarty.
(Connor. Źródło: Quantic Dream/Sony)
Prowadzenie do kulminacyjnej sceny z Toddem jest również dobrze zrobione, ponieważ Kara ma za zadanie umyć naczynia i odłożyć pranie. Przyziemność tych działań jest skutecznym kontrapunktem dla celów w fabule Connora, które obejmują bardziej „gry wideo” działania, takie jak skanowanie miejsc zbrodni w poszukiwaniu wskazówek. Podczas gry takiej jakDeus Ex: Rozłam Ludzkościpróby ukazania społeczeństwa podzielonego przez ludzkie powiększanie wyłącznie oczami superpolicjanta z mocą,Detroitbohaterowie są świadomie rozrzuceni po warstwach futurystycznego społeczeństwa. To, czy aspekt płci w tych scenach jest przedmiotem przesłuchania w grze, dopiero się okaże.
Detroitewidentnie chce opowiedzieć zniuansowaną historię i taką, która nie boi się ciemniejszych aspektów naszego społeczeństwa. W odpowiedzi na kontrowersje wokół zwiastuna gry, powiedział szef studia Quantic Dream, David CageEurogamerże gry wideo są formą sztuki, a forma sztuki powinna mieć swobodę wyrażania różnych rzeczy, w tym silnych i mrocznych emocji, o ile odbywa się to w uczciwy, uczciwy i szczery sposób. Ma rację, a jednak ta wolność nie gwarantuje sukcesu. Wybór gracza może wnieść nowe warstwy do historii, ale także niesie ze sobą zupełnie nową warstwę pytań o władzę i sprawczość; warstwa, która niekoniecznie będzie wymagana od reżysera filmowego lub powieściopisarza.
Interaktywność wymaga przesłuchania
Doskonalenie jednego z wielu rozdziałów gry może wydawać się niesprawiedliwe, ale ta scena z Toddem, Alice i Karą uosabia napięcia, które pojawiają się w innych częściach gry. Należy przesłuchać interaktywność, a wraz z jej schematami blokowymi i drżeniem kontrolera są elementyDetroitgrożące podważeniem tego, co stara się osiągnąć.
