-
Zdjęcie 1 zdwa
Zazwyczaj dzisiejsze budżetowe komputery PC są wyposażone w 4 GB pamięci RAM. Konfiguracja ze średniej półki może oferować dwa razy tyle, a wysokiej klasy systemy do gier i stacje robocze mogą mieć nawet 16 GB.
I nie ma wątpliwości, w którą stronę wieje wiatr: Windows 8 obsługuje do 128 GB pamięci fizycznej (zakładając, że używasz wersji 64-bitowej), podczas gdy Windows 8 Pro może mieć nawet 512 GB.
Czy ktoś naprawdę potrzebuje tyle pamięci RAM? Pamięć nie jest już tak droga, jak kiedyś, ale nie ma sensu płacić za gigabajty pamięci RAM, z której nie uzyskasz żadnych korzyści materialnych.
Czy więcej równa się szybciej?
Wiele osób zakłada, że dodanie pamięci znacznie przyspiesza komputer, aw niektórych przypadkach tak. Umieszczenie dodatkowej pary modułów DIMM na płycie głównej nie zmieni szybkości, z jaką procesor wykonuje kod, ale może pomóc w inny sposób, szczególnie w starszych systemach z 2 GB pamięci RAM lub mniej, ponieważ dodanie pamięci RAM zmniejsza potrzebę systemu Windows do polegaj na pamięci wirtualnej.
Wiele osób zakłada, że dodanie pamięci znacznie przyspiesza komputer, aw niektórych przypadkach tak.
Mówiąc najprościej, pamięć wirtualna to plik na dysku twardym, który służy jako tymczasowa pamięć masowa, gdy prawdziwa pamięć komputera jest pełna. Pamięć wirtualna umożliwia na przykład jednoczesne uruchamianie kilku ciężkich aplikacji, nawet jeśli nie zmieszczą się one jednocześnie w pamięci RAM. Po przełączeniu się z jednego dysku na drugi system Windows szybko zamienia odpowiednie dane z dysku na pamięć rzeczywistą, co wyjaśnia, dlaczego plik pamięci wirtualnej jest czasami nazywany plikiem wymiany. Jeśli ustawiłeś Eksploratora Windows tak, aby pokazywał ukryte pliki, możesz zobaczyć plik wymiany w katalogu głównym dysku systemowego; w zależności od używanej wersji systemu Windows będzie on nosił nazwę pagefile.sys lub swapfile.sys.
Proces przenoszenia danych do iz pliku wymiany spowalnia działanie, zwłaszcza jeśli używasz dysku mechanicznego starej szkoły. Sytuacja pogarsza się, jeśli spróbujesz otworzyć nowy program, gdy pamięć jest pełna: głowica dysku zaczyna miotać się tam iz powrotem po dysku, próbując wczytać nowe dane do pamięci, jednocześnie przenosząc starsze informacje do pliku wymiany. Rezultatem jest powolny i niereagujący komputer.
Jeśli kiedykolwiek korzystałeś z systemu Windows XP na komputerze z późnych lat 90. lub wczesnych 2000, prawie na pewno przebrnąłeś przez spory udział w sesjach niszczenia dysku. Chociaż współczesne 32-bitowe komputery były teoretycznie w stanie zaadresować do 4 GB pamięci RAM, pamięć była droga, a nawet system high-end mógł mieć tylko 256 MB zainstalowanej pamięci. Poleganie na pamięci wirtualnej było faktem - stąd praktyczna zasada, że należy instalować tyle pamięci, na ile można sobie pozwolić.
Malejące zyski
Reguła jest dziś znacznie mniej skuteczna niż dziesięć lat temu. Dziś nowy komputer będzie wyposażony w wiele gigabajtów pamięci RAM, więc system Windows w znacznie mniejszym stopniu polega na pamięci wirtualnej. Niemal na pewno będzie to dysk systemowy półprzewodnikowy, a nie mechaniczny, co znacznie usprawni proces wymiany danych między pamięcią RAM a pamięcią wirtualną. Ponieważ dyski SSD nie mają problemu z odczytem z jednej komórki pamięci flash podczas zapisywania do innej, skutecznie eliminują problem rzucania.
jak naprawić serwer RPC jest niedostępnyNastępna strona
