Plants vs Zombies: Garden Warfare 2 jest czystą fantazją, stworzoną do podniesienia, bezczynnej przyjemności, a następnie odłożenia. Nie ma takiej historii, a misje i mechanika są proste. Pokazuje również, jak daleko termit, pewien rodzaj termitów, wkradł się do gier.
Kiedy pokonasz wroga w Wojna w ogrodzie 2 , nie tylko zwiększasz swój wynik, gra odtwarza efekt dźwiękowy kasy, szybka cha-ching! aby wskazać, że zdobyłeś więcej punktów. W tej najbardziej eskapistycznej, dziecinnej grze wideo gracz jest nagradzany finansowo. Po zakończeniu misji rozdawane są ulepszenia i przedmioty. Ich wartość jest implikowana – ta broń jest potężniejsza, więcej punktów doświadczenia daje wyższy poziom postaci itd. – a ich dalsze zdobywanie staje się motywacją do dalszej zabawy.
To zamknięta pętla, system, w którym gracz poświęca czas, a gra nagradza ten czas przedmiotami, które z kolei są wydawane przez gracza na dalszą nagrodę. Wojna w ogrodzie 2 ch-ching! efekt sprawia, że ten system jest jawny, ale jest obecny w niezliczonych grach. Call of Duty Na przykład tryb online zachęca graczy, oferując im lepszą broń, lepsze umiejętności, a nawet różne stroje, jeśli grają dłużej. Gdy osiągną, powiedzmy, 10 poziom, otrzymają przedmioty, które pozwolą im lepiej zabić więcej graczy i wygrać więcej gier, a tym samym osiągnąć poziom 20 i tak dalej.
Gry z otwartym światem też to robią. Za eksplorację nowych obszarów i ukończenie opcjonalnych zadań, Assassin’s Creed , Opad i Skyrim przyznawać graczowi przedmioty i punkty, motywując gracza do dalszej eksploracji, do dłuższej gry.
Nawet decyzje moralne w grach są zachęcane i nagradzane jakąś nagrodą.Jeśli uratujesz Josie pod koniec Deus ex ludzkiej rewolucji na pierwszym poziomie, jej mąż powie ci, jak kupić broń ze zniżką. Jeśli ożywisz jednego ze swoich powalonych kolegów z drużyny w Call of Duty online lub w Pokonać , otrzymasz bonus punktowy. Gry konsekwentnie nagradzają akcję materiałem. Jest to imitacja rzeczywistych systemów pracy/płac, w których przepracowane godziny są równoważne zarobionym pieniądzom – im więcej grasz w te gry wideo, tym więcej punktów, przedmiotów i rzeczy gromadzisz.
Nawet decyzje moralne w grach są zachęcane i nagradzane jakąś nagrodą.
Bardziej interesujące jest to, w jaki sposób te gry zachęcają graczy do przekazywania swoich zarobków z powrotem do systemu. To, co zarabiasz w grach wideo, nie jest materialne w ścisłym tego słowa znaczeniu, ponieważ fizycznie nie istnieje – jest kapitałem, ale można go używać tylko w zamkniętych systemach gier. Gracze wchodzą w rodzaj sprzężenia zwrotnego.
Po odblokowaniu nowej broni w red Dead Redemption , grasz dalej, aby wypróbować broń. Kiedy osiągniesz wyższy poziom w World of Warcraft poświęcasz kolejne godziny na grę, wykonując misje, które na niższym poziomie są albo niedostępne, albo zbyt trudne. Jest to zamknięta, samowystarczalna gospodarka, w której gracze są nagradzani za swój wkład i z kolei poświęcają więcej czasu na grę lub pracy, generując w ten sposób więcej nagród i tworząc większą zachętę do kontynuowania gry.
Funty za spędzone godziny
Długa gra — gra, która oferuje wiele godzin rozgrywki oraz wiele elementów do odblokowania i zawartości — jest nadal powszechnie uważana za lepszą od krótkiej gry. Kiedy wydania pudełkowe mogą kosztować ponad 40 funtów, stosunek jakości do ceny – w podstawowym znaczeniu wydanych funtów w stosunku do godzin rozrywki – pozostaje ważnym czynnikiem w dyskusjach konsumentów o tym, czy gra jest dobra.
Zobacz powiązane Od Dark Souls do Manifold Garden: Jak gry opowiadają historie poprzez architekturę Choroba psychiczna w grach wideo i dlaczego musimy działać lepiej Jak gry takie jak The Walking Dead zmieniają nas w fotelowych filozofów Krótko mówiąc, im dłużej gra może zafascynować graczy, tym bardziej prawdopodobne jest, że otrzyma dobre recenzje i rekomendacje pocztą pantoflową. Stopniowe nagradzanie graczy przedmiotami, które można wydać tylko w unikalnym, zamkniętym systemie gry, jest korzystne dla programistów, ponieważ generuje większą wartość powtórek – jeśli gra oferuje graczom nagrody i ulepszenia, do których można uzyskać dostęp dopiero po 100 godzinach gry, to widać jako wartość do ceny, jako lepsza gra ze względu na hojny kurs wymiany funtów na rozrywkę.
Kapitalizm w swoim najbardziej podstawowym znaczeniu jest wymianą pracy na płace. Mówiąc szerzej – i często tylko w teorii – jest to system, w którym praca jednostki zależy od jej bogactwa i statusu społecznego: podstawowa zasada kapitalistycznej wolnej przedsiębiorczości sugeruje, że jeśli chcesz na coś pracować, osiągniesz to. . Te podstawowe zasady kapitalizmu są naśladowane przez gry wideo. Im więcej grasz, tym więcej otrzymujesz. Im więcej chcesz grać, tym więcej otrzymasz nagrody – gracza, który pilnie eksploruje każdy obszar w Opad będą mieli więcej w swoim posiadaniu niż gracz, który podróżuje tylko przez wybrane części mapy gry.
Aby kapitalizm mógł funkcjonować, jednostki muszą chcieć pracować, chcieć zarabiać, a także przywiązywać dorozumianą wartość do materiału. Społeczeństwo, które nie ceniłoby pieniędzy, dóbr ani luksusów, nie byłoby kapitalistyczne – gdyby jednostki nie dbały o płace, nie produkowałyby pracy, a namacalne wskaźniki społeczeństwa kapitalistycznego – przemysł, korporacje itd. – stałyby się nie do utrzymania .
Model ten jest również emulowany przez gry wideo.Gracze są informowani lub są domyślnie świadomi, że znajdowanie przedmiotów lub zdobywanie punktów jest dobre, że broń, zbroja i odblokowane umiejętności nie tylko sprawią, że będą lepsi w grze, ale prawdopodobnie umożliwią im dostęp do nowych obszarów gry. Często postęp w grze zależy od umiejętności i chęci gracza do zarabiania. Późniejsze etapy gier fabularnych wymagają od graczy zgromadzenia wystarczającej liczby punktów doświadczenia, aby stać się silniejszymi, lub broni i przedmiotów wystarczająco potężnych, aby pokonać zaawansowanych wrogów.
Gra wideo jest podtrzymywana przez chęć gracza do „wydawania”. Jeśli gracz nie ma ochoty korzystać z nagród i materiałów w grze, a tym samym ich nie szuka, gra się kończy.
Tak jak mieszkaniec systemu kapitalistycznego musi zarabiać, aby kupować materiały, aby robić postępy w grach wideo, musisz być gotów szukać i zbierać nagrody w grze. Płace zarobione przez kapitalistycznego obywatela wracają do systemu – są wydawane na produkty, dzięki czemu podtrzymują przedsiębiorstwa i korporacje. Podobnie gra wideo jest podtrzymywana przez chęć gracza do wydawania pieniędzy. Jeśli gracz nie ma ochoty korzystać z nagród i materiałów w grze, a tym samym ich nie szuka, gra się kończy. Jak już wspomniano, ma to dodatkowy, zewnętrzny, szkodliwy wpływ na twórcę gry: gry, które motywują ludzi do dalszej gry i w rezultacie mają dużą wartość powtórkową, są powszechnie uważane za gry lepsze, bardziej prawdopodobne, że otrzymają dobre recenzje, słowo- rekomendacje z ust i prawdopodobnie wyższa sprzedaż.
Wydawanie płac w zamian za pracę i wydawanie płac, utrwalane przez instytucje i jednostki, ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania systemu kapitalistycznego.Podobnie kontynuacja gry wideo i sukces twórcy gry zależą od chęci graczy do zarabiania i chęci posiadania przedmiotów w grze.
jak dodać bota discorda do serwera
Kapitalizm realnego świata czy utopijna wizja?
Gry wideo nie są jednak całkowicie wzorowane na kapitalizmie, ponieważ jednolicie nagradzają pracę płacą. W grze godziny grane są prawie zawsze równe otrzymanemu materiałowi. Jednak w prawdziwych społeczeństwach kapitalistycznych sytuacja jest mniej sprawiedliwa. Możliwe jest, że dana osoba urodzi się w bogactwie lub otrzyma dużą nagrodę materialną bez konieczności pracy na to. Ewentualnie absolwent uniwersytetu może uznać, że jego kwalifikacje, które wymagały trzech lat pracy w szkole, nie dają mu płatnej pracy.
Gry wideo, w przeciwieństwie do rzeczywistych społeczeństw, mają formalną odpowiedzialność za uczciwość: nagroda jest przyznawana proporcjonalnie do działań graczy. W tym zakresie nie są hurtowo wzorowane na kapitalizmie w świecie rzeczywistym.
Jeśli twórcy gier chcieliby rzucić wyzwanie kapitalistycznym skłonnościom gier wideo, po prostu musi się wydarzyć więcej rzeczy – gracze muszą otrzymać więcej akcji do wykonania – które nie są spotykane z wyraźną, materialną nagrodą. Wspomniane wcześniej decyzje moralne (wskrzeszenie powalonego kolegę z drużyny w Call of Duty ratując życie w a Deus Ex ) wydaje się racjonalnym miejscem do rozpoczęcia.
Zamiast nagradzać akcje punktami, twórcy gier mogą pozwolić, by akcje same w sobie były nagrodą.
Zamiast nagradzać te działania punktami lub przedmiotami, twórcy gier mogą pozwolić, by działania same w sobie były nagrodą. Poczucie robienia czegoś moralnego lub po prostu robienia czegoś z własnej woli w grze wideo może być uznane za wystarczającą nagrodę. Jest to przecież przewrotna i cyniczna dynamika, gdy twórcy gier odwołują się nie do altruizmu czy moralności gracza, ale do jego pragnienia materiału.
